بیت شعر حرف پ

[Lelouch.B]

تاپیک ابیات حرف پ

[Lelouch.B]

پرخاش که از هر دهنی تلخ چو زهر است       چون از لب شیرین تو افتاد شکر شد

پدرم گفت و چه خوش گفت که در مکتب عشق       هر کسی لایق آن نیست که بردار شود

پروانه به یک سوختن آزاد شد از شمع       بیچاره دل ماست که در سوز و گدازست

پیوستگی به حق ز دو عالم بریدن است         دیدار دوست، هستی خود را ندیدن است

پدر، آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل        شیشه ای بود که شد باعث ویرانی من

پروانه صفت دیده به او دوخته بودم        وقتی که خبر دار شدم سوخته بودم

پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد        وان راز که در دل بنهفتم به در افتاد
 پرده بگشای که مردم نگرانند هنوز                       چشم در راه تو صاحب نظرانند هنوز
 

[Lelouch.B]

پارسایی و سلامت هوسم بود ولی
شیوه ای میکند آن نرگس فتان که مپرس


پیش از آن کاندر جهان باغ می و انگور بود
از شراب لایزالی جان ما مخمور بود
ما به بغداد جهان لاف انا الحق میزدیدم
پیش از این کا ن دار و گیر و نکته منصور بود


پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت
نا خلف باشم اگر من به جویی نفروشم


پشتم از بار غم هجر تو بشکست،
مهلباز می‌بینم همدست رقیبان شده‌ای




پیش تو سبب چیست که ما کم ز رقیبیم
آیین وفاداری ما خود کم ازو نیست


پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‎کند
بلبل شوقم هوای نغمه‎خوانی می‎کند
همتم تا می‎رود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می‎کند




پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان

پروانه راز شمع بود سوز دل ولی *** بی شمع عارض تو دلم را بودگداز


پیر مغان ز تو به ما گر ملول شد *** گو با ده صاف کن که بغدر ایستاده ایم

پیاله بر کفنم بند تا سحر گه حشر *** بمی ز دل ببرم هول روز رستا خیز