(2016/08/24 05:47 PM)'!Web Prince' نوشته شده توسط: ما دیشب کتاب هری پاتر و فرزند طلسم شده رو خوندیم و بایه بگیم که خیلی خسته کننده و ضعیف بود! 
چند بارم وسطش خوابمون برد 
میزان هیجانش به اندازۀ میزان هیجان یه فصل از کتاب های قبلی هم نبود
اصلا نمی دونیم رولینگ رو چه اساسی این داستان رو نوشته ...
فکر کنیم خواسته از داستان سه روح کریسمس اقتباس کنه ... البته داستانش شباهت زیادی به داستان سه روح کریسمس نداره ها!
من کتابو نخوندم. با اینکه شاید خیلی از اومدنش بگذره اصلا خبر نداشتم.
با این پستایی که دیدم و نظر بقیه، خب فکر نمی کنم خیلی برام جالب باشه.
البته بهتره بعد از خوندن کتاب نظر بدم. توی یه تاپیک دیگه گفته بودن طرفدارای هری پاتر هری پاتر 100 سالشم باشه باز طرفدارن و براشون جذابه.
خب من قبلا خیلی کتاب هری پاترو دوست داشتم. من از پنجم دبستان شروع کردم به خوندن کتابای هری پاتر. چون همیشه چیزای تخیلی رو دوست داشتم و این کتاب اولین کتابی بود که با همچین موضوعی می خوندم واقعا برام جداب بود. البته که نثر خوب و داستان روون و ماجرای جالبی داشت.
اما بعد از این که هری پاتر تموم شد من شروع کردم رمانای دارن شانو بخونم. هیجان بیشتر چیزی بود که توی رماناش وجود داشت. یه عامل خیلی مهمیم که بهش تو کتاباش اشاره میکنه و برای من خیلی جالبه، در واقع شخصیت رو برام مهم تر می کنه و باعث میشه بهتر درکش کنم و احساساتشو بفهمم : توصیف احساسات شخصیت. دارن شان پسرای توی داستانش اول پسرای عادی هستن کم کم وارد ماجرا میشن و تغییر می کنن. مثلا قشنگ برامون توضیح می ده که اگه شخصیت برای بار اوله که یه نفرو میکشه یا کلا کاری خلاف چیزای عادی انجام میده الان احساسش چیه. جوری این احساسات رو برات توضیح میده که تو نگران شخصیت میشی، همش نگران اون حسی که توی لحظه داره می شی. بعد به یه جایی از داستان که می رسی می بینی شخصیت تغییر کرده. اگه اولش اون کارای جدیدو با اکراه انجام میداده الان دیگه فکر نمی کنه، دیگه احساس اون قدر بد و خاصی نداره، فقط اون کارو انجام میده.
اینکه شخصیت و باهاش انقدر احساس نزدیکی کنی یه چیزیه که من توی هر داستانی که باشه واقعا دوست دارم اتفاق بیفته. اینجوری هم ذات پنداری باشخصیت واقعا راحت تر میشه و داستان جذاب تر. البته حالا منظورم این نیستش که کتابای دارن شان همه خیلی عالین یا خیلی بهتر از هری پاتر هستن. اما برای من ان کتابای امانای بیشتر ، جذابیت و کشش بیشتری نسبت به هری پاتر داشتن. هرچند پایاناشون همیشه عجیب بود.
بعد از اونو پندراگونو خوندم. یه مجموعه رمان واقعا جذاب که به همه پیشنهادش می کنم. یه داستان جالب که هرچی بخونین جذاب تر میشه.
شخصیت پردازی واقعا خوبه. و هیجان توی این کتاب واقعا منو راضی کرد. پایانی که کاملا راضی کننده بود، نه نصفه نیمه نه عجیب و غریب.
این که هرکتاب جایی تموم بشه که تو ببینی وای یه دردسر بزرگتر، یه اتفاق بزرگتر، یا نه حتی نفهمی این چیز جدیدی که داره اتفاق میفته چی هست؟ تو رو توی خماری بزاره ، واقعا یکی از نکات مثبت و قشنگ این مجموعه رمان بود که به جذاب شدن داستان هم واقعا کمک می کرد.
بعد از اینا بود که من فهمیدم واقعا می تونی چیزای جذاب تری پیدا کنی. البته منظورم این نیست که هری پاتر جذاب نیست ، خوب نیست یا هرچیز دیگه.
من فقط می خوام بگم که نمی دونم شاید من یه فن واقعی هری پاتر نبودم که الان که یه کتاب جدید اومده ازش اشتیاقی واسه خوندنش ندارم، اما می دونم که درسته طرفدارا دوست دارن داستان ادامه پیدا کنه اما تجربه به من یکی ثابت کرده اگه یه سری چیزا رو ادامه بدن واقعا اونی که انتظار داری نمیشه.
مثل الان که هری پاترو ادامه دادن به نظر من این که سن شخصیتا انقدر بالا رفته باشه چیز جالبی نیست. موضوع اینه که مگه الان سن فنای هری پاتر از زمان انتشار آخرین کتاب چقدر بالا رفته؟ انقدر که بتونن با یه شخصیت 40 ساله(اگه اشتباه نکنم) ارتباط برقرار کنن؟
اینجوری من در نظر می گیرم که شخصیت اصلی هری پاتر نیست، از اون جایی که کتابو نخوندم نمی دونم اما بیشتر انگار بچه هاشونن که اصلین. پس چرا اسم کتاب هری پاتر و ... گذاشتن؟
خب اگه واقعا می خواد ادامه پیدا کنه الان می تونه به اسم بچش ادامه پیدا کنه. یه سری جدید بشه. اگه هری پاتر ، رون و هرماینی سنشون بالا رفته پس دیگه داستان، داستان اونا نیست. تنها دلیلی که اونا باید باشن استفاده کردن از اسمشونه تا مردم کتابو بخرن، نمایش و فیلمشو ببینن نه بیشتر. مشخصه که اگه رولینگ تصمیم بگیره داستانو ادامه بده. هری و رون و هرمانینی دیگه نیستن. شاید بچه هاشون گاهی برن ازشون راهنمایی بگیرن. البته اگه بتونن یه آنتاگونیست به خوبی ولدمورت دربیارن.
من الان که 20 سالمه وقتی فکر می کنم می بینم با اینکه هری پاتر یه داستان فراموش نشدنی برای منه اما واقعا به قشنگی و جذابیت یه سری کتابا نیست. میبینم که الان دیگه حتی اگه کتابای جدیدشم بیا برای من اون جذابیت قبلو نداره. چون کتابایی خوندم(منظورم حتما تخیلی نیست) که سطح بالاتری داشتن و انتظار منو بالا بردن. پس حالا با این انتظار بالا دیگه مثل وقتی که پنجم دبستان بودم و تازه شروع به خوندن همچین کتابایی کرده بودم نیستم. شاید واسه سنین پایین تر که مثل قبلا من هستن این چیز جذابی باشه. من فقط اینجوری فکر می کنم که چون هنوزم هری پاتر برای من داستان خاطره انگیز و ماندگاریه و البته برای خیلیای دیگه یا بهتره ادامشو ننویسن، یا اگه می نویسن یه چیز واقعا خوب بنویسن. اینجوری هم برای کسایی که از قبل هری پاتر می خوندن بهتره هم برای نسلای جدید تر، چون به نظر من این داستان هنوز که هنوزه کشش جذب مخاطبو داره و تا خیلی وقت دیگه ام خواهد داشت.
یه تاپیک دیگه این داستانو با شازده کوچولو مقایسه کرده بودن. من با تمام احترامی که براشون دارم و اینکه بازم تاکید می کنم هنوزم این داستان برای من دوست داشتنی و جذابه اما از هیچ نظری قابل مقایسه با شازده کوچولو نیست. اول از همه که ژانرا متفاوته و نمی شه قیاس کرد. دوم این که داستان شازده کوجولو به قدری معنا گرا و عمیقه که منظور خیلی از حرفایی که تو کتاب گفته میشه حتی بزرگسال ها ام نمی فهمن . بازم میگم ری پاتر قشنگه اما مثل شازده کوچولو نیست.
راستی یکی بگه بالاخره کتاب به حالت نمایشنامس یا نه؟
RE: هشتمین داستان هری پاتر دیشب بر روی صحنه رفت 