The emergence of monsters

[Noctis_P]

در خانه ی اتویینگ هستم ؛هیچکس متوجه حضورم نشده است همانطور که نامرئی هستم با صدای آرامی می گویم:اتویینگ معلومه که به ضررته...اگه می خوای فردا تو قطار مامور نبینی به ناکتیس و سالیوان و بقیه میگم مامور نفرستن ،اما فرار فایده ای نداره

[مین جی]

 چهره ام نگران بود نمیتوانستم حرفی بزنم یا شاید بهتره بگویم حرفی برای زدن نداشتم.برای لحظه ای نگاهی عمیق به بیرون کردم و با خودم گفتم :اگه بدونن ،اگه بفهمن ...
اه انقدر نگران بودم که متوجه نشدم این حرف را به طور کامل با خود نزدم بلکه کمی بلند گفتم که باعث شد چون زمزمه ای به گوش اتویینگ برسد.
چشمان اتویینگ که به سمت لیزا بود سریع تغییر جهت داد و به طرف من سو گرفت و به ابروانش حالتی نامشخص داد. ان لحظه خیلی تو فکر بودم به طوری که شنیدن کلماتی هم که از دهان اتویینگ خارج میشد هم سخت بود تا اینکه کم کم صدایش اوج گرفت و فهمیدم به من میگوید :سرینا ! ناگهان چشمانم را از دیدن اسمان شب دریغ کردم .گردنم را سریع کج کردم و به او با حالتی ننه من غریبم بازی زل زدم.ولی دیگر حرفی نزد و گفت : خب ... امروز روز سختی بوده .بهتره که....
برای لحظه ای فکر کردم ایا چیزی شنیده و بروی خودش نمی اورد. نه ...

[Noctis_P]

(همانطور که نامرئی ام)سرم را با تاسف تکان می دهم و می گویم:سرینا توهم بهتره یکم خودت رو قوی کنی ،با این قدرت هیچ شانسی در مقابل ما نداری ،همونطور که می دونی قدرت ما خیلی بیشتره

[NoboraHaru]

ارام گفتم：سرینا.فردا اخرین شانسه.هوپیتال：من سر در نمیارم اصلا جرا این موجودات عجیب غریب پیداشون شده.اسکارلت：اوه بهتره این بحثهارو ول کنید.
من：وول چرخیدن که نمیشه.هوپیتال ：اهان دنبال کار میگردی؟من：خب اگه بتونم اهنگری میکنم.اسکارلت：اینکار مردونست سرم را به طرف سرینا میچرخانم ومیگویم：نظر توچیه؟
ایزابل از راه میرسد وارام میگویم：چطوری ؟کم پیدایی؟میگم ما تصمیم داریم شهرو فردا ترک کنیم.نظرت چیه؟

[NoboraHaru]

خم یازه ای کشیدم ودر حالی که تماشای مسابقات هاکی رو رها میکردم به صحنه افتاب در حال غروب خیره شده بود.به سمت پشت بام رفتم وبا صحنه ی عجیبی روبه رو شدم.دشمن که چه عرض کنم یک دوست قدیمی.

[Noctis_P]

با شنیدن صدای من تعجب میکند می گویم:چیه؟یادت رفته من کیم؟اوممم اومده بودم یه سر بهت بزنم اما دیدم تو که منو نمیبینی پس بهتره یه کاری کنم که صدام رو بشنوی و شنیدی خب چه خبر؟صدای مرگ رو میشنوی؟متوجه حضورت شده...خلی مشتاق دیدارته ،مرگ رو میگم خب خب خب زیاد حرف زدم...حرفی نداری؟

[NoboraHaru]

من با سردی خشکی میگویم ： دراگو اسمت هنوزم منو به یاد قدیما میندازه.خب این مهمه که الان دونصفت کنم.
اسلحه ام را برداشتم واز بین شمشیر وتفنگ تفنگ را انتخاب کردم وگفتم：سرعت گلوله من رد خور نداره.البته کارم با کلت هم بد نیست وبعد گفتم：لابد اومدی بگی ناکتیس تو فکر یه دام جدید واسه گیر انداختنمه اره ؟یا اومدی دست به غبضه شمشیر ببریو مبارزه کنی؟
بعد سلاحم هوشمندانه به شمشیر تفنگ دار تبدیل شد و گفتم：برای شروع فقط سرتو قطع میکنم.

[Noctis_P]

هووم زیادی خودتو بالا تصور می کنی ،در حال حاضر این جسم من نیست یه دختر کله شقی بود که می خواست کمک کنه منم قبول کردم این جسم اونه من احتیاج به جسم ندارم خودت بهتر میدونی احتیاج به توضیح نداره ،نه اومدم بگم مواظب برادر و خواهر کوچولوت باش اگه جای تو بودم بیشتر حواسم بهشون بود اما خوشحالم که جای تو نیستم ...پس تو میخوای مبارزه کنیم؟باشه من اماده ام
گارد می گیرم. و می گویم :من با سلاح مبارزه نمی کنم ، یا با جادو یا با نیروی بدنی خودم ،البته مال خودم نه این دختره

[NoboraHaru]

ارام وخشن طوری که اورا میترسانم میگویم：خب پس پدرتو در میارم.بعد گاردم را باز میکنم.با حرکتی سر میخورم ضربه شدیدی به او میزنم.بعد به هوا میپرم و درست روبه رویش فرود می ایم ومیگویم：خب هوپیتال واسکارلت بلدن از خودشون مواظبت کنن.لازم نیست شما بترسید.
بعد او حمله ور شد وبا حالت شمشیر تفنگدار به او شلیک کردم.روی دور خود کار هم شلیک میکردم وهم شمشیر میزدم.

[Noctis_P]

طوری عمل می کنم انگار نهایت قدرت را به کار بسته ام اما در حقیقت هیچ کاری نمی کنم
با صدای دورگه ای می گویم:جزای این کارت رو میبینی
آتشی به سوی او پرتاب میکنم و به بازوی شمت راستش برخورد می کند و آسیب می بیندخنده شیطانیی می کنم و بعد ناپدید میشوم