ماجراهای کیث پیترسون

[Sherlock Holmes]

گفتم : البته که معنی خاصی داره . بذار چنتا سوال دیگه بپرسم . شوهر خاله ت پولدار بود ؟ با کسی خصومتی ، چیزی داشت ؟؟ خاله ت چطور ؟ کسی باهاش دشمنی نداشت ؟

[dot.]

یکم فکر کردم:" به مستاجرش.. اسمش یادم نمیمونه... شارل؟ کارل؟ کارلوس؟ ادگار؟ یه همچین چیزی...و خاله ام هم نه.. اون بیشتر اوقات تو خونه میموند... و وضع مالیشونم خوب بود... یه شرکت املاک داشتن که بعد از مرگ شوهر خالم خیلی کوچیک شد...
 

[Sherlock Holmes]

با خودم زمزمه کردم : مستاجر ... شرکت املاک ...
گوشیمو درآوردم و با لستراد تماس گرفتم : لستراد ! همین الان با یه ماشین آمبولانس بیا به محله بلک ورد ، پلاک 117.
گفتم : خب کیث ، کار من اینجا تموم شد . باید برم گلوله و تفنگو بررسی کنم. چیز دیگه ای هست که بخوای بگی یا نشونم بدی ؟

[dot.]

داد زدم :" لستراد؟ من ایشونو میشناسم! یعنی دیدمش... کجا.. کجا.. کجا...اصلا ولش کن... شما شکلات میخورین؟" 

و قبل از اینکه جوابو بگیرم رفتم سه نوع بزرگشو آوردم. هروقت عصبی بودم اینطوری میشدم...

 

[Sherlock Holmes]

گفتم : مثل اینکه علاقه افراطی به شکلات داری ! لستراد بازرس اسکاتلندیارده . عجیب نیست اگه اسمش به گوشت آشناست . اون اسم و رسمی در کرده .

[dot.]

از خجالت نزدیک بود سکته کنم:" من عاشق شکلاتم. و در مورد آقای لستردا.. من مطمئنم چند سال پیش ایشونو دیدم.."

[Sherlock Holmes]

متوجه شدم که گونه هاش سرخ شد . گفتم : منم همچین از شکلات بدم نمیاد ... ! شاید لسترادو توی قتل قبلی دیدی . قتل شوهر خاله ت .

[dot.]

نزدیک بود بالا پایین بپرم. همونطور که تاحالا فهمیدید احساسات من زیادی نوسان داره! گفتم:" تا از خودشون نپرسیم نمیفهمم..."

اتاق من از توی هال معلوم بود. یه برگه به لبه پنجر چسبیده بود..
باز کجکاو شدم:" یه لحظه منو ببخشید..."

[Sherlock Holmes]

گفتم : لستراد تا دو دقیقه دیگه میرسه . بعد میتونی از خودش بپرسیی . تازه شاید با دیدن قیافه ش اونو به خاطر بیاری . .... باشه اشکالی نداره .

[dot.]

رفتم تو اتاقم. کاغذ یه نامه ی کوتاه بود:" بالاخره انتقام گرفتم! از تو و پدر و مادرت کی زندگیمو بهم ریختین! 1.6....

گفتم:" آخه این چه امضائیه؟ انتقام؟ از من و پدر و مادرم؟ نمیف....

زنگ در به صدا در اومد رفتم باز کنم: آقای لستراد بود. قیافش خوب یادم بود. اما چون درگیر بودم و ناراحت مثل خوش آمد گوییم به آثای هلمز خیلی حرف نزدم. فقط گفتم:" بفرمایید داخل..." 

و  سریع رفتم پیش آقای هلمز و نامه رو نشونش دادم...